Boguś był bardzo ruchliwy, bezpośredni i śmiały wobec obcych. Miał jasne, niemal białe włosy i niebieskie, niewinne oczy. Jednak w jego uśmiechu krył się jakiś chłopięcy, sowizdrzalski spryt. Chałupa jego rodziców, zbudowana z miejscowego kamienia, stała na stoku między dwiema równoległymi drogami. Jedna z nich już nie była używana przez chłopów, bo zbytnio zapadła się w ziemię, więc powoli zarastała trawą, chwastami oraz młodymi drzewkami. Takich opuszczonych dróg było w okolicy kilka. Niektóre pamiętały jeszcze czasy króla Łokietka.
Tag: Boguś Zmarzły
Boguś Zmarzły był ode mnie parę lat starszy. Jego dom stał niedaleko szkoły, gdzie mieszkałem z rodzicami, po drugiej stronie drogi, błyszczącej biało w słońcu, bo wzgórze zbudowane było z wapiennych margli. Wiele godzin spędzaliśmy razem, chyba że jego ojciec gonił go do pracy w polu lub w sadzie.
Boguś wciągnął mnie do zabawy papierowymi żołnierzykami, których wizerunki wycinaliśmy ze starych książek i czasopism. Każdy z nas miał swoją armię, rywalizowaliśmy kto będzie miał liczniejszą i lepiej wyposażoną. Czasem prowadziliśmy wojny w sadzie ojca Bogusia, a skrawki podartego papieru po naszych wojakach wiatr unosił w nieznane
Patronite
Oficjalny blog
